Mehmet OKUYAN
(1-5. âyetler): İlk âyetlerde, kâinât ve insanın yaratılışının Allah’ın adıyla incelenmesi gerektiği ve insanları asıl bilgilendirenin Yüce Allah olduğu vurgulanmaktadır.
(6-8. âyetler): Bu âyetlerde kendisini yeterli görüp azgınlaşan insanın, başkalarını tevhitten uzaklaştırmaya gayret ettiği, ancak sonunda Allah’a döneceği hatırlatılarak gözdağı verilmektedir.
(9-14. âyetler): Bu âyetlerde insanların ibadetlerine engel olan kişilerin, hidayet ve takvayı emredenleri görmezlikten gelmeleri ve hakikatleri yalanlayıp arkalarını dönmeleri kınanmaktadır. Dahası bunların, yaptıklarını Yüce Allah’ın gördüğünü bilmezden geldikleri, oysa Allah’ın onları görmekte olduğu hatırlatılmaktadır.
(15-18. âyetler): Hz. Peygamber ve inananlar bu tür baskılara karşı motive edilmekte, sahipsiz olmadıkları kendilerine bildirilmekte, azgınlık yapanların ise Yüce Allah tarafından hak ettikleri şekilde cezalandırılacağı dile getirilmektedir. Kendi taraftarlarına güvenip hakkı inkâr edenlere, cehennemi işleten güçlü meleklerle karşılık verileceği de özellikle hatırlatılmaktadır.
(19. âyet): Sûrenin sonunda ise, bu azgınlara değil, Yüce Allah’a itaat edip boyun bükmek ve cennete yaklaşmak emredilmektedir. Kâfirlere boyun eğmeyenler Hakk’a boyun bükmüş ve O’na yaklaşmış olurlar.
Şûrâ 42/23’te de yer aldığı üzere, tebliğine karşılık Peygamberimizin istediği sadece şudur: “Allah’a yakınlık.” Yüce Allah, bizi de Kendisine yakın olanlardan eylesin.
Vahyin emri doğrultusunda kıraati hakkıyla gerçekleştirenlerden ve kâinat kitabıyla Kur’ân’ı buluşturabilenlerden olmayı niyaz ediyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder