Mehmet OKUYAN
(1-5. âyetler): Kâfirûn sûresi, bir adı da “İhlâs” olması nedeniyle, inançta arı-duru olmayı öne çıkartan bir sûredir. Hz. Peygamber’in risâlet öncesi ve sonrasında puta tapmadığı mesajı sûreye hâkimdir. Bu haliyle sûre, asıl nankörlüğün, şirke bulaşmış bir inanç bozukluğunda olduğunu ortaya koymaktadır.
Bu sûrede tevhîd ilanı esastır. Gönüllerdeki ihlâs dile getirilmeli, gerekiyorsa ilân edilmeli ve kişinin kendi duruşu ortaya konulmalıdır. Böylece karşıdakinin de kendisini kontrol etme fırsatı ona tanınmalıdır. İnsanlara yanıldıklarını, yanlış yolda olduklarını söylemek de bir görevdir. Ancak bu görev, kırıp dökerek, sövüp sayarak veya paylayıp hakaret ederek gerçekleştirilmemeli, durumun gereği ne ise, ona göre bir metot takip edilmelidir.
(6. âyet): Herkes, hesabını kendisinin vereceğini bilerek dünyadaki hayatını yaşamalı, âhirette yaşanacaklara kendisini hazırlamalıdır. Hiç kimse kimseyi bir şeye zorlamamalıdır; aksine, durumu uygun olan herkes, irade ortaya koyup ihtiyaç hissedenleri bilgilendirmeye, aklını kullandırmaya ve sorumluluk sahibi olunduğunu hatırlatmaya çalışmalıdır. “Ey kâfirler” diye başlayan bu sûrenin son âyetinde, aslında yine öyle inananlara seslenilmekte ve sonuçta kaybedecekleri kendilerine hatırlatılmaktadır.
Kaybedenlerden değil, kazananlardan olmak niyazındayız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder